تقديم به عشقم
همانکه با ديدنش ، آن قدر آرام ميگيرم که آرامش هم از من آرامش ميگيرد.

شبانگاه ... و آنگاه که پرندگان بالهاي خود را در آسمان شبيهسار باز ميکنند ، نور ماه را کم نور تر از هميشه ميکنند و ابصار الناس ديگر خلقت را صفر هم نميبينند چشمان من به روي ماه تو روشن است . يک روي ماه ، همان ماهي که خورشيد از او نور ميگيرد و ..... آنگاه من ...و تنها من... سوخته پروانه اي بيش نيستم .با هزار عذر از دوده ي در چشمانت! زاد روزت مبارک. البته با اشک(من با قلب تو ميگريم) و ...
_
_
و ميرسد به قلب استاد سعيد معروف.